Dzień Z. [GM KnightMoritz]

Administrator

Od tygodni media trąbiły wszem i wobec o groźbie wybuchu pandemii nowej, nieznanej choroby. Na świecie jednak niewiele osób naprawdę się tym przejmowało. Powód był prosty- do tej pory trąbili przy każdej fali grypy o pandemii, rozdmuchiwali każde choróbsko jakby było conajmniej dżumą. Tym razem jednak mieli rację...

Jest rok 2018, 15 lipca. Dzień jest wyjątkowo chłodny i pochmurny, wyraźnie zbiera się na deszcz. Jesteś pracownikiem sporej firmy komputerowej w Warszawie. Z biura masz ładny widok na Pałac Kultury, jednocześnie twoje biuro nie znajduje się wysoko- jest to zaledwie czwarte piętro wielkiego, czterdziestopiętrowego wieżowca, mieszczącego między innymi firmę Twojego pracodawcy. Cały dzień zaczął się jakoś tak dziwnie- najpierw okazało się, że połowa zatrudnionych osób nie przyszła dziś do pracy z powodu choroby. Około 10:30, wyglądając przez okno widzisz, jak dwóch zakrwawionych mężczyzn rzuca się na trzeciego, ewidentnie usiłując go ugryźć.

Godzinę później takich wypadków jest już kilka, tylko na ulicy przylegającej do biurowca. Orientujesz się, że w całym mieście wyją syreny. Gdzieś w oddali widać pożar. Czyste szaleństwo.

O 12 koleżanka z sąsiedniego boxa, która cały dzień czuła się źle, dostaje drgawek i toczy pianę z ust. Po chwili umiera. Dociera do ciebie, że to nie jest odosobniony przypadek. Nutki dramatyzmu dodaje spadający kilka kilometrów od pałacu kultury pasażerski boeing 787, prosto na domy mieszkalne. Zaczęło się.

Co robisz?

Administrator

Rozglądam się po moim boxie w poszukiwaniu najważniejszych przedmiotów.

Administrator

Nie widzisz nic przydatnego. Ot, zwykły boks pracowniczy. Trzy ścianki, jednostka centralna, monitor, klawiatura, myszka, notatnik i długopis. No i kosz na śmieci.

na twoim piętrze mieści się 50 takich boksów, atmosfera w pomieszczeniu mimo klimatyzacji robi się ciężka. Ludzie zaczynają nerwowo wstawać ze swoich siedzeń i uciekać z budynku.

Administrator

zabieram długopis, następnie powoli idę za tłumem.

Administrator

Ludzie wokoło ciebie wyglądają na dość mocno chorych. Część z nich kaszle. Docierasz na koryatrz. Przez otwarte okna słychać krzyki i jakiś wypadek samochodowy. Syreny wyją coraz głośniej.

Administrator

staram się utrzymywać kilka metrów odstępu od tłumu ale podchodzę do kogoś obok i pytam co się dzieje.

Administrator

Mężczyzna nazywa się Robert, jest głównym programistą w firmie i wygląda najzdrowiej ze wszystkich.
[Robert]Nie wiem. Podobno jacyś szaleńcy zagryźli faceta na środku trzypasmówki! No i ten samolot... Nikt nam nic nie powiedział, jest totalna dezinformacja. Media milczą. Szefowie w ogóle nie pojawili się dzisiaj w pracy, nie zostawili żadnej informacji dla sekretarek. Nic. Lepiej stąd uciekać.

Administrator

wychodzę na zewnątrz i rozglądam się za wypożyczalnią rowerów. Staram się przypomnieć gdzie mieszka najbliższy znajomy.

Administrator

Pamiętasz, że kilka kilometrów na południe, przy ulicy na której mieści się biurowiec, była jakaś wypożyczalnia rowerów.

Większość Twoich znajomych mieszka na pradze, w pobliżu twojego miejsca zamieszkania- warto po drodze sprawdzić te miejsca. Przypominasz sobie także że miałeś kolegę mieszkającego po twojej stronie wisły, ale jest to praktycznie na przeciwko Stadionu Narodowego i musiał byś nadłożyć kawał drogi aby tam dotrzeć.

Zza rogu wychodzi okropnie wyglądający stwór, który kiedyś był młodym licealistą. Ten jest pokraczny, blady, porusza się jakoś tak krzywo i niezdarnie, a jego oczy wyglądają jak zgniłe. Na brodzie i policzkach ma rozsmarowaną krew i strzępy mięsa, w rękach trzyma ociekający krwią kawałek ludzkiej dłoni. Nie zauważa cię, skupia się na kobiecie, która praktycznie na niego wpadła. Z głuchym rykiem i warczeniem rzuca się jej do gardła, błyskawicznie je przegryzając. Dopada do niego drugi, trzeci, czwarty i zaczynają ucztę, przy akompaniamencie przeraźliwych ryków zjadanej żywcem, na oko trzydziestoletniej, zgrabnej brunetki.

Administrator

wracam do biurowca i szukam pokoju konserwatorów.

Administrator

Zejście do piwnic znajduje się pod schodami prowadzącymi na wyższe piętra. W piwnicach jest również pomieszczenie ochrony i firmowy sejf, jednak nie znasz ich lokalizacji.

Administrator

schodzę po schodach i kieruję się w stronę pokoju cieciów.

Administrator

Korytarz oświetlony jest pojedynczymi świetlówkami, z czego kilka z nich miga. Oddziela każdą od następnej jakieś dziesięć metrów ciemności. Z góry słyszysz, że syreny cichną, a zagłuszają je odgłosy wrzasków zjadanych ludzi.

Pokój nr 6A, tam znajduje się kanciapa cieciów. Korytarzem prosto, potem w lewo, aż zauważasz proste, niedbałe oznakowanie odpowiedniego pokoju. Drzwi są wywalone z framugi i smętnie zwisają na jednym, wygiętym zawiasie. Sprawdzasz pokój?

Administrator

zaglądam cichaczem do środka zza ściany

Administrator

Pokój jest pusty. Częściowo został splądrowany i pozostawiony w nieładzie- komuś ewidentnie sie spieszyło. Szybki rzut oka pozwolił ocenić, że sporo rzeczy stąd może przydać się do samoobrony na wypadek ataku któregoś z tych potworów.

Znajdujesz śrubokręt krzyżakowy, spory, taki przemysłowy do dużych śrub. Długi gdzieś na 40 cm.
Znajdujesz również w szafce przy zlewie torbę przewieszaną przez ramię, w środku znajduje się paczka z kanapkami. Znajdujesz również młotek, klucz nastawny niewielkich rozmiarów oraz tarczę lamelkową do szlifierki. W rogu leży także zwinięty kawałek łańcucha.

Musisz zdecydować co możesz zabrać- są to cztery przedmioty, gdyż tyle zmieści się do torby oprócz kanapek.

Podsumowanie: Udało ci się przetrwać pierwsze godziny od ataku nieumarłych.

Twoje statystyki wyglądają teraz tak:
Imię: Janek
Poziom: 1
Doświadczenie: 100
PŻ: 3
Umiejętności:
-celne oko 10
-percepcja 8
-przetrwanie 6
Pancerz: Brak
Plecak: 4 sloty + 1 mała racja żywnościowa (12 godzin)
Kieszenie: 2 sloty na małe przedmioty.
Broń: